کتاب اتولاین و گربه زرد اثر کریس ریدل ترجمه پارسا مهین پور نشر میچکا

اتولاین به همراه آقای مونرو در آپارتمان ۲۴۳ زندگی می‌کرد. آپارتمان آن‌ها در ساختمان بلندی قرار داشت که به برج فلفل‌دان معروف بود.

آقای مونرو دوست عجیب اتولاین بود. او موهای بلندی داشت. ولی از شانه کردنشان خوشش نمی‌آمد. او از باران هم خوشش نمی‌آمد. برعکس، اتولاین همه جور هوایی را دوست داشت و شانه کردن موهای آقای مونرو را خیلی دوست داشت، چون هم برایش آرامش‌بخش بود و هم وقتی مشکلی داشت یا نقشه‌ای می‌کشید به او کمک می‌کرد بهتر فکر کند.

پدر و مادر اتولاین دور دنیا سفر می‌کردند و چیزهای عجیب‌وغریب جمع‌آوری می‌کردند. آقای مونرو هم یکی از همین چیزهای عجیب بود که از سرزمینی دیگر آورده بودند. وقتی آقای مونرو پیش اتولاین بود آن دو خیالشان راحت بود. برای همین به سفر می‌رفتند اما خبر نداشتند که وقتی آن‌ها نیستند این دو چه مأموریت‌هایی را انجام می‌دهند… .

ازجمله مأموریتی که در این داستان انجام می‌دهند به دام انداختن یک دزد معروف که جواهرات زیادی را دزدیده. همه‌چیز هم با نقشه دقیقی که باهم کشیده‌اند پیش می‌رود.

رمان‌های گرافیکی یا تصویری امروزه بین کودکان و نوجوانان طرفداران زیادی دارد چراکه در این‌گونه از داستان‌ها بخشی از داستان از طریق تصویر روایت می‌شود.

تصاویر می‌آیند که در بعضی جاها تکمیل کننده‌ی متن نوشتاری باشند. مثلاً تصویرِ شخصیت یا یک ماجرا را می‌کشند و گاهی هم این تصاویر داستان را پیش می‌برند به‌گونه‌ای که گاهی نیاز اندکی به متن در صفحه کتاب دیده می شود.

گاهی هم اصلاً نیازی به آوردن متن نیست. چون تصاویر گویا و حتی بیشتر از آن داستان ساز هستند.

کریس ریدل دراین مجموعه شخصیت تازه‌ای خلق کرده است. دختری به اسم اتولاین موجودی که شکل عجیبی دارد.

موجودی با موهای بلند که اغلب صورتش را پوشانده و شبیه هیچ موجود دیگری نیست و همین باعث مرموز بودنش می‌شود. این دو شخصیت هر بار درگیر ماجرایی می‌شوند.

داستان کمک می‌کند که تخیل کودکان به کار بیفتد و به حل مسائل و راه‌های مختلف آن فکر کنند و در واقع ذهن ورزی داشته باشند.

داستان‌های اتولاین بچه‌ها را در چالشی قرار می‌دهد تا یاد بگیرند برای حل مشکلاتشان همیشه لازم نیست از کسی کمک بگیرند و گاهی خودشان می‌توانند از پس آن‌ها بربیایند.